وقتی که به تو فکر می کنم

اشکام می شن رونه

 

از یادت آتیش می گیره

باز این دل دیونه

 

با تو بودن چیزی که غم از من می گیره

 

چند روزی که دلم بدجور هواتو کرده

تو خاطرات ذهنم دنبال تو می گرده

دنبال تو با خنده هات

دنبال مهربونیات

میام ولی نمی رسم ..

 

خدا کنه یک روزی باز هم تو رو ببینم

باز از وجود سبز تو گلهای شادی بچینم

 

 

                                     همیشه مهربان

سلامت به طراوت برگ

ولی جوابت به هولناکی مرگ

نگاه با همه بیگانه ات را دوست دارم

غرور سرکش دیوانت را دوست دارم

گل امید م را نشکن

ریشه اش خشکید در قلب سنگ

 

گرت مرا عشقی ست هنوز

بیا و در آتش عشقم بسوز

سوزان و درخشند باش

بتاب چو خورشید عالم افروز

 

بی تو من ای ستاره تاریکم

 بی تو من به انتها نزدیکم

 

                                                همیشه مهربان

عشق یعنی ...

عشق یعنی خاطره

عشق یعنی همدم بی کسی ها
عشق یعنی آنکه اسمش تو قلبم می مونه

عشق یعنی دقیقه ها را شمردن

عشق یعنی زیر حسرت شقایق با چشمای خیس و گریون بری تا نبض دقایق

عشق یعنی گذشتن از اگرها

عشق یعنی رسیدن به خو ن و جگر ها

عشق یعنی چشمات و ببندی تا غیر اون نبینی ...

 

 

                                                                             همیشه مهربان

سخنان بزرگان..

هرگـز آرزو مـکن تــا جــز خـویـشــتـن خـویش، کسی باشـی. اما بکــوش تا بهترین خویشتن خویش باش.

 

رویاها در ابتدا غـیر ممکن به نظر میرسند ســپس غـیر محـتـمـل و سرانجام غیر قابل اجتناب

 

فـردا بـسیـار شبـیـه امـروز خواهد بود مــگر آنــکــه تـلاش را بر آن بیفزاییم.

 

افسوس آن زمان کـه بـایـد دوســت بداریم کوتاهی میکـنـیـم، آن زمان کـه دوستمان دارند لجـبـازی مـیکـنیم و بـعـد بــرای آنـچـه از دسـت رفـتـه آه میکشیم

 

فرصـت مـمکــن اسـت فـقـط یـک بــار در خـانـه شـمـا را بـزند، امـا وسـوسـه همیشه بر زنگ در تکیه زده است.

 

ریاضیات، موسیقی ذهـن اسـت، و موسیقی، ریاضیات دل.

 

باورهـای منـفـی دقـــیــقــا بـاورنـد نــه واقـعیـت؛ زمـیـن هـیچـگاه مـسطح نـبود، هرچند همه براین باور بودند که مسطح است. 

 

 

 

همیشه مهربان   

قتل   این  خسته   به   شمشیر   تو    تقدیر  نبود                 ورنه  هیچ از دل بی  رحم  تو تقصی نبود

آن کشیدم ز تو ای آتش هجران که چو شمع                  جز فنای خودم از  دست  تو  تدبیر  نبود

 

این حضور توست که شبهایم را می توانم زندگی می‌کنم و با لمس نگاه‌هایت

وبا هر نفست ،

اری من به گناه دوست داشتن تو مرتکب شده ام

اما دیگر اثری از تو هم نیست

و وقتی تو نیستی شعر می‌گویم از چشم‌های معصومت، از نفس‌های گرمت و از سپیدی رؤیاییت

 اگر مانده بودی شاعر نمی‌شدم اما تو را داشتم و شعرهایم را. اکنون تو نیستی، شاعرم اما هیچ ندارم حتی شعرهایم برای توست

 

                                                                                                                            همیشه مهربان