تنهام نزار

چی می شد توی یکی از همین روزا

یکی از فرشته های خدا می رفت و بهش می گفت :

که من هنوز منتظرم

درست که از دلت بی خبرم

ولی واست دلواپسم

بهش بگه تا کی باید اینجا بمونم

اخه باید برم دیگه نمی تونم اینجا بمونم

برو بهش بگه که من پای همه اون عهد و پیمونی که بسته بودم نشستم

برو بهش بگه دیگه غروری واسم نموده که بزرام زیر پاش

آره من همونم که فریاد میزنه که هیچ کسی تو دنیا مثل توواسم پیدا نمی شه

من همونم که از آسمون واست ستاره می چینم

همونی که تا آخر دنیا واست همیشه مهربون می مونه

                                                                همیشه مهربان

دیگه دارم از دوریت می میرم

تو خیالم تو رو می بینم که پیش منی

فکر می کردم که تو واسم یک هم زبونی

میایی و از درد عشقت برام می خونی

خیال کردم که تو بهترینی

ولی نفهمیدم که نامهربونی کردی و رفتی  

..اما هنوز با اینکه رفتی

از داغ عشقت دارم می سوزم

آره فکرو خیالت همیشه با من

هر جا که میرم جلوی چشامی ...

                             همیشه مهربان

چاره هجران

وز عمر مرا جز شب دیجور نماندست	بی مهر رخت روز مرا نور نماند ست
صبر است مرا چاره هجران تو لیکن	چون صبر توان کرد که مقدور نماند ست

یک روز تو فصل خزان

پسری با یک شاخه گل از جنس شیشه

گویی چیزی را انتظار می کشد، ناگهان فریادی از شادی که گویای آن بود که انتظار به پایان خواهد رسید.

دنیا پر از نور شده بود ، نوری از جنس الماس ، هوا طراوت بهاری را در آغوش خویش کشیده بود و آفتاب نیز ذره ای از طلعتع پرتوهای طلایی خویش چیزی کم نگذاشته بود ، آسمان آبی ، آبی تر از آنچه تا کنون دیده بودم

با دوبال ، سبک تر از هر ابری بر رویاها یم به پرواز درآمدم و پایان انتظار را در آغوش کشیدم ...

شکست شدن گل را ندیدم

پایان انتظار را نکشیدم

بدون هیچ بالی و با تمام سنگینی به راه خویش ادامه دادم بی آنکه راه را بدانم.

اما هنوز او بود، کسی  که فریاد می زد و با فانوس خیال مرا به جلو می راند،

با فریادی بلند  سینه ام را پاره می کنم و آویزی از جنس الماس و طراوت بهار را برایت می سازم تا شاید یک روز آن را تقدیم کنم .     

                                 هنوز به پرواز روح هایمان می اندیشم  

      همیشه مهربان                                                                                                                                                

در آن ساعات که عشق حسرت می شود

حسرت تبدیل به خاطرات گذشته می شود

و خاطرات به اندوهی بزرگ

آنگاه که در بعُدی از زمان که مجالی برای گریز نیست

تلاتم امواج خاطرات، مرا به اقیانوس اندوه می برد

در ژرفای تاریک و تنگ آنجا که گریزی از هیچ بهانه ای نسیت

نبودت در کنارم سنگینی عظیمی داشت 

آن هنگام یک لحظه تو را در کنارم احساس کردم

و همان اندک زمان کافی بود تا من از ژرفای تنگ و تاریک به آسمان آبی بال گشایم ..

و در نهایت لذت در آغوشت بگیرم .

ای کاش همیشه در آغوشت بمانم

                          همیشه مهربان