گفتی که :
چو خورشید زنم روی تو پرتو
چون ماه شبی می کشم از پنجره سر
افسوس که خورشید شدی تنگ غروب
اندوه که مهتاب شدی وقت سحر
«فریدن مشیری»
همیشه مهربان
|
|
|
گفتی که : چو خورشید زنم روی تو پرتو چون ماه شبی می کشم از پنجره سر افسوس که خورشید شدی تنگ غروب اندوه که مهتاب شدی وقت سحر «فریدن مشیری» همیشه مهربان |